Ογκολογία ουροποιητικού 2018-06-01T08:31:37+00:00

Ογκολογία ουροποιητικού

Ουροθηλιακός καρκίνος

  1. Καρκίνος ουροδόχου κύστης: Πρόκειται για κακοήθεια εκ μεταβατικού επιθηλίου. Είναι η συχνότερη κακοήθεια του ουροποιητικού, με συχνότητα 27/100000 στους άνδρες και 6/100000 στις γυναίκες ανά έτος στην Ευρώπη. Το 75% των ασθενών είναι σε αρχικό στάδιο κατά την διάγνωση ( pTa, pT1). Διακρίνεται σε Μη Μυοδιηθητικό (NMIBC) και σε Μυοδιηθητικό (MIBC) καρκίνο ουροδόχου κύστεως.
  2. Καρκίνος ανώτερου ουροποιητικού (ουρητήρων και πυέλου νεφρού): Συνήθως διαγιγνώσκεται σε προχωρημένες καταστάσεις λόγω αιματουρίας και οσφυικού πόνου. Ύπαρξη υδρονέφρωσης συνδέεται με κακή πρόγνωση.

Παράγοντες κινδύνου:

  1. Κάπνισμα στο 50% των περιπτώσεων
  2. Επαγγελματικοί λόγοι (αρωματικές αμίνες ). Εργαζόμενοι σε βαφές, μεταξουργεία κτλ.
  3. Ιονίζουσα ακτινοβολία
  4. Κυκλοφωσφαμίδη
  5. Σχιστοσωμίαση
  6. Χρόνια κυστίτις- Λοίμωξη- Λιθίαση.
  7. Βαλκανική Νεφροπάθεια

Διάγνωση:

  1. Ιστορικό: Παράγοντες κινδύνου και συμπτώματα με συχνότερο την αιματουρία.
  2. Απεικόνιση:
    1. Υπερηχογράφημα ουροποιητικού
    2. Αξονική ουρογραφία
    3. Ενδοφλέβια πυελογραφία
    4. Κυστεοσκόπιση και ουρητηροσκόπηση

Καρκίνος Νεφρού

Αντιπροσωπεύει το 2-3% όλων των καρκίνων ενώ η συχνοτητά του αυξάνει 2% κάθε χρόνο. Στο 90% των περιπτώσεων πρόκειται για αδενοκαρκίνωμα με τύπους διαυγοκυτταρικό (πιο συχνό), θηλώδες και χρωμόφοβο. Τέλος είναι συχνότερο στους άνδρες παρά στις γυναίκες με αναλογία 3/2. Οι συγγενείς 1ου βαθμού με καρκίνο νεφρού ανήκουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου. Όπως και οι παχύσαρκοι, οι καπνιστές και οι ασθενείς με αρρύθμιστη αρτηριακή πίεση. Οι περισσότεροι καρκίνοι παραμένουν ασυμπτωματικοί μέχρι την ανίχνευση τους, ενώ το 50% των περιπτώσεων ανακαλύπτεται τυχαία σε απεικονιστικό έλεγχο.

Διάγνωση επί το πλείστον γίνεται απεικονιστικά με την ύπαρξη ενίσχυσης του σήματος της CT ή της MRI σε συμπαγείς μάζες.

Προγνωστικοί παράγοντες για την πορεία της νόσου είναι:

  • Ανατομικοί (ΤΝΜ)
  • Ιστολογικοί (τύπος, Σαρκοματοειδή διαφ/ση και FURMAN)
  • Κλινικοί (PS και συμπτώματα)
  • Μοριακοί δείκτες

Καρκίνος Όρχεως

Είναι ο πιο συχνός συμπαγής όγκος σε άρρενες ηλικίας 15-35 ετών. Εμφανίζεται 5 φορές πιο συχνά στους λευκούς από ότι στους έγχρωμους. Αμφοτερόπλευρη εντόπιση (είτε ταυτόχρονη είτε ετερόχρονη) εμφανίζεται στο 2-5% και συνήθως είναι όγκοι του ίδιου ιστολογικού υποτύπου.

Πιο συχνά προσβάλλεται ο δεξιός όρχις.

Τύποι:

  • Όγκοι γεννητικών οργάνων
    1. Σεμίνωμα
      • Κλασσικό
      • Αναπλαστικό
      • Σπερματοκυτταρικό
    2. Εμβρυικό
    3. Όγκος εκ λεκιθικού ασκού
    4. Χοριοκαρκίωμα
    5. Τεράτωμα
  • Όγκοι γεννητικής χορδής- στρώματος
    1. Όγκος από κύτταρα Leydig
    2. Όγκος από κύτταρα Sertoli

Εμφανίζεται σαν ετερόπλευρη ανώδυνη μάζα στο όσχεο και στο 20% το πρώτο σύμπτωμα είναι ο οσχεϊκός πόνος. Στο 10% των περιπτώσεων μιμείται την ορχεοεπιδιδυμίτιδα, ενώ κατά την φυσική εξέταση πρέπει να γίνεται προσπάθεια για αποκάλυψη ψηλαφητών λεμφαδένων.

Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με το υπερηχογράφημα κυρίως και όπου χρειάζεται από την MRI.

Καρκίνος Πέους

Πρόκειται επί το πλείστον για πλακώδες καρκίνωμα και προέρχεται από την έσω ακροποσθία. Μοιράζεται την ίδια ιστοπαθολογία με τον  καρκίνο του στοματοφάρυγγα, των γυναικείων γεννητικών οργάνων και του πρωκτού. Είναι ασυνήθιστος σε Ευρώπη και Αμερική με 1/100000 περιστατικά, αλλά αυξάνει σε άλλες γεωγραφικές περιοχές ειδικά στην Αφρική ( 1-2% όλων των κακοηθειών).

Παράγοντες κινδύνου

  1. Φίμωση
  2. Χρόνια λοίμωξη ( Βαλανοποσθίτις αποφρακτική)
  3. Σποραλένη και UV-Α φωτοθεραπεία.
  4. Κάπνισμα
  5. ΗΡV λοίμωξη ( κονδυλώματα )
  6. Πολλαπλοί ερωτικοί σύντροφοι
  7. Αγροτικές περιοχές ή περιοχές με χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο.

Προκαρκινοματώδεις καταστάσεις θεωρούνται:

  1. H ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία
  2. Το γιγάντιο κονδύλωμα ( Busce- Lowenstein).
  3. Η νόσος του Bowen
  4. Η νόσος του

Καρκίνος Προστάτου

Είναι ο πιο κοινός καρκίνων μεταξύ των ηλικιωμένων ανδρών στην Ευρώπη. Εμφανίζονται περισσότερα από 200 περιστατικά ανά 100000 και αυξάνει συνεχώς, ενώ υπάρχει διαφορά μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης στην επιβίωση.

Διακρίνεται σε Low, Intermediate και High risk σύμφωνα με τα κριτήρια D’Amico.

Τρεις παράγοντες έχουν αναγνωρισθεί ότι τον επηρρεάζουν:

  • Η αυξανόμενη ηλικία
  • Η εθνικότητα
  • Η κληρονομικότηταè σε 2 ή περισσότερους συγγενείς πρώτου βαθμού με καρκίνο προστάτου, έχουν 5-11 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα.

Για τους παραπάνω λόγους κάνουμε screening για να βρούμε τους νοσούντες γρήγορα. Αυτό αφορά το PSA το οποίο πρέπει να γίνεται έγκαιρα:

  1. Σε άντρες άνω των 50 ετών
  2. Σε άντρες άνω των 45 ετών και οικογενειακό ιστορικό καρκίνου προστάτη.
  3. Σε Έγχρωμους
  4. Σε άντρες με PSA >1ng/ml στα 40 έτη.
  5. Σε άντρες με PSA >2ng/ml στα 60 έτη.

Διάγνωση

Η διάγνωση είναι ιστοπαθολογική και γίνεται με βιοψία, συχνότερα την TRUS-B. Ενδείξεις για την βιοψία μας δίνουν :

  • Η δακτυλική εξέταση
  • Το PSA
  • Το PCA3
  • To TRUS
  • Η Multiparametric MRI