Είναι η στροφή του οργάνου γύρω από τον άξονα του σπερματικού τόνου εντός ή εκτός του ιδίως ελυτροειδούς χιτώνα. Συνέπεια αυτού η διακοπή της αιμάτωσης του όρχεως, που αν δεν αποκατασταθεί εντός ολίγων ωρών οδηγεί σε νέκρωση του οργάνου.

Για την παθογένεια της κατάστασης ενοχοποιούνται διάφορες καταστάσεις με κοινό παρανομαστή την ανεπαρκή καθήλωση του όρχεως στο όσχεο και την μεγάλη κινητικότητα αυτού εντός του ιδίως ελυτροειδούς χιτώνα.

Οι κλινικές εκδηλώσεις αφορούν την εγκατάσταση οξέος πόνου στον όρχι που μερικές φορές συνοδεύεται από επώδυνη, σκληρή διόγκωση του ημιόσχεου. Ο όρχις φαίνεται να είναι τραβηγμένος προς το στόμιο του βωβουνικού πόρου.

Η κλινική διάγνωση γίνεται με το σημείο του Prehn, το οποίο συνίσταται σε ανύψωση του όρχεως προς την ηβική σύμφυση, με αποτέλεσμα επίταση του πόνου σε συστροφή και ύφεση σε ορχεοεπιδιδυμίτιδα. Σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει όμως να γίνει και ένα triplex οσχέου.

Η θεραπεία είναι χειρουργική και έχει καλύτερα αποτελέσματα αν γίνει εντός 5 ωρών.