Νόσος Peyronie

Πρόκειται για σχηματισμό συμπαγών ινωδών πλακών, συνήθως στην ραχιαία επιφάνεια του πέους, που έχουν σαν αποτέλεσμα την απώλεια της ελαστικότητας του πέους κατά την στύση και συχνά οδηγεί σε μηχανική κάμψη του σε διάφορες κατευθύνσεις και βαθμούς. Η αιτιολογία της κατάστασης παραμένει άγνωστη, αν και έχει ενοχοποιηθεί ένας αριθμός από παράγοντες που θεωρείται ότι έχουν ως αποτέλεσμα την ινώδη πλαστική σκλήρυνση.  Συχνότερος είναι ο τραυματισμός μετά από εργώδη σεξουαλική επαφή.

Στην νόσο αυτή η στύση γίνεται επώδυνη και ή κάμψη που προκαλείται μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την δυσκολία ή και αδυναμία διείσδυσης στον κόλπο. Η παθολογική αυτή κατάσταση παρατηρείται κυρίως σε άντρες μέσης ή μεγάλης ηλικίας. Η διάγνωση τίθεται με την ψηλάφηση των ινωδών πλακών και επιβεβαιώνεται με το υπερηχογράφημα. Συχνά οι ασθενείς κομίζουν στον θεράποντα μια φωτογραφία με το πέος σε στύση όπου παρατηρείται η κλασσική κάμψη του.

Τραύμα πέους

Συχνότερη κάκωση είναι το κάταγμα πέους. Γενικά το πέος δεν τραυματίζεται εύκολα και αυτό οφείλεται στην ελαστικότητα τόσο των σηραγγωδών σωμάτων όσο και του δέρματος του. Σε στύση χάνονται τα χαρακτηριστικά αυτά όμως και κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης μπορεί να εξέλθει του κόλπου και να γωνιωθεί , τόσο ώστε να επέλθει ρήξητου ινώδους χιτώνα των σηραγγωδών σωμάτων. Το οπτικό αποτέλεσμα είναι αιμάτωμα του πέους και κατά την ψηλάφηση διαπιστώνεται το έλλειμμα του σημείου ρήξης του ινώδους χιτώνα.

Σε ποσοστό 10-40% συνυπάρχει και κάκωση ουρήθρας.

Εγαστηριακά η διάγνωση επιβεβαιώνεται με υπερηχογράφημα και  μαγνητική πέους.

Η αντιμετώπιση είναι χειρουργική και επείγουσα μάλιστα.

Τραύμα οσχέου

Συχνότερα σε επαγγελματικά και τροχαία ατυχήματα και συνηθέστερα σε ηλικίες 15-40 ετών. Σε κάθε περίπτωση εκτιμάται η ακεραιότητα των όρχεων. Σε ενδεχόμενη βλάβη τους δεν αποτελεί κίνδυνο για την ζωή, αλλά για την γονιμότητα. Ο ασθενής εμφανίζει σε εκχύμωση οσχέου με συνοδό οίδημα και πόνο, ενώ σε ανοιχτό τραύμα διακρίνονται οι χιτώνες του οσχέου και μπορεί να προβάλλει ο όρχις.

Υπερηχογράφημα πρέπει να γίνεται πάντα σε θλαστικό ακόμα και αν δεν ψηλαφάτε βλάβη, καθώς αυτό θα δείξει ασυνέχεια του ινώδη χιτώνα και προβολή ορχικού ιστού. Σε τέτοια περίπτωση η αντιμετώπιση είναι χειρουργική. Αν το υπερηχογράφημα είναι φυσιολογικό η θεραπεία είναι συντηρητική.

Σε ανοικτές κακώσεις γίνεται πάντα διερεύνηση του οσχέου.